4 Eylül 2012 Salı

şem ile pervane...





Kıvılcımlar ve akan gözyaşları arasında

Pervaneyi yalnız bırakmayan ateş göründü.


Şem, Pervane’yi görünce ateşi bir yol gibi uzadı.

Pervane, Şem in ateşten yoluna döktü varlığını: canı şen, kanatları şen... Hızla atıldı Şem in ateşine.

Adanış vardı gelişinde.

Ve sinesini ateşe çala çala döndü. Şem de yok oluş vardı dönüşünde.

Bir kez daha en baştan yakmaya başladı Şem.

Bir kez daha yanmaya başladı Pervane.

Önce yüreği tutuştu, sonra kanatları; döndü, döndü, döndü...

Şem şefkatle bağrına bastı Pervaneyi, bütün Özlemleri silen bir ateşle sarıldı ona.

Ateşin harareti hem Şem i kuşattı, hem Pervane yi.

Yakmaya arzuluydu Şem, doya doya yaktı.

Yanmaya aşinaydı Pervane, döne döne yandı.

şem ile pervane kitabından

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder