dönmek...

...
Şimdi sana dönmek var sevgili..
Kalbimin en derin yerinde, neşter gibisin..
Adın geçtikçe hareket ediyor..
Yaralıyorsun en sağlam yerlerimi..

Nasılda kanatıyorsun bilmeden..
İzin kalıyor geçtiğin her hücremde..
Gidişinle açtığın yaraları,
Dönüşün kapatmaya yetmiyor...
Anladım artık sen bile merhem olamıyorsun
Kanattığın yerlerime..

Şimdi sana dönmek var sevgili..
Aklımın en hatırlanası yerindesin aslında..
Herşey seni hatırlatıyor istemeden..
Herşeyin adı sen sanki...

Ben..
Gözbebeklerinde kendimi görmeyi özledim sevgilim
Merak ettiğim sadece şuki;
Aklına geldiğim oldumu hiç geceleri..?
Göz kapaklarının ardında saklımıydı
Suretim.?

İçin rahat uyudunmu benim yastığım ıslakken?
Sen hiç kendini bir hiç olarak gördünmü bensizken?
Çaresiz kaldınmı benim kadar?
Sevmeden sevildinmi?

Sığındın mı bir insana tereddütsüz, inandınmı?
Sen hiç tanımadığın bir yolda,
En ıssız sokağında tek bırakıldınmı?
Bulanık sularda duru bir yüz aradınmı?

Gidişinin ardından
Öyle bir yorgunluk bıraktınki
Yıllarca uyusam geçmeyecek
Bilirim...

Bilirim sensiz doğacak güneşler..
Sensiz batacak..
Sensiz bitecek günler ve ben
Yokluğuna sığınacağım bu kez..

O bırakmıyacak beni..
Senin gibi...

Alıntı